
In een kamer waar de muren fluisteren, zijn de gordijnen van zijde als de herinneringen van verloren tijden. Een bed, omhuld in weelderige stoffen, wacht op dromen die nooit komen. De vaas, vol met verwelkte bloemen, is een stille getuige van schoonheid die vervaagt, als de tijd zelf.
In een kamer waar de muren fluisteren, zijn de gordijnen van zijde als de herinneringen van verloren tijden. Een bed, omhuld in weelderige stoffen, wacht op dromen die nooit komen. De vaas, vol met verwelkte bloemen, is een stille getuige van schoonheid die vervaagt, als de tijd zelf.