Verloren in de Tijd

Onder de glans van de ondergang van de dag, waar stenen als vergeten dromen liggen, fluistert de lucht verhalen van een stad die ooit leefde. De bomen staan stil, als oude vrienden, terwijl de schaduw van de gebouwen zich uitstrekt, als een jazzmelodie die nooit eindigt.

Onder de glans van de ondergang van de dag, waar stenen als vergeten dromen liggen, fluistert de lucht verhalen van een stad die ooit leefde. De bomen staan stil, als oude vrienden, terwijl de schaduw van de gebouwen zich uitstrekt, als een jazzmelodie die nooit eindigt.